هنوز كه هنوز است بسياري از عناصر تشكيل دهنده عسل ناشناخته است واين عناصر از عسلي به عسل ديگر تفاوت مي كنند زيرا كه شهد مكيده شده براي توليد عسل متفاوت است وامروزه ما بسياري از تركيبات مشترك بين انواع مختلف عسل را شناخته ايم كه عبارتند از :
ـ كربوهيدرات ها يا قندها : 85 % تا 95 % درصد از منوساكاريدها ( گلوكز وفروكتوز ) مي باشند ونسبت فروكتوز بيشتر است ، و انواع ديگري از قندها نيز در عسل وجود دارند كه مقادير آن ها كمتر است مانند ساكاروز ( كه ميزان آن به 5 % نمي رسد ) ومالتوز وگونه هاي ديگري از قندها كه مقدار آن ها بسيار ناچيز است .
– اسيدها : كه از آن ميان مي توان اسيد گلوكونيك واسيد استيك واسيد ماليك واسيد اوكزاليك واسيد بيوتريك واسيد پيروگلوتاميك واسيد سوكسيريك ، ومقادير بسيار ناچيزي از اسيد فورميك (كه يكي از تركيبات زهر زنبور ) واسيد كلريدريك واسيد فسفريك را نام برد. – مواد معدني : از آن جمله پتاسيم ، كلسيم ، سديم ، منيزيم ، مس ، منگنز ، كلر ، فسفر ، گوگرد ، سلسيوم وبيش از سي ماده معدني ديگر است وميزان اين مواد معدني با توجه به تفاوت گل هايي كه زنبور بر روي آن مي نشيند وبا توجه به اختلاف بين خاك هايي كه گياه برروي آن مي رويد ، متفاوت است .
– پروتئين ها : نظير آلبومين وگلوبولين كه از پروتئين هاي گلبلول هاي قرمز به شمار مي روند ومقادير بسيار كمي از اسيدهاي آمينه نظير پرولين كه در بزاق زنبور عسل يافت مي شود .
– آنزيم ها : در عسل آنزيم هاي متعددي نظير اينورتاز واميلاز A ( آنزيم نشاسته ) و اميلاز B ، وگلوكوزيد A ، وگلوكوز اوكسيداز وكاتالاز وفسفاتازوجود دارند وگرم كردن عسل با دماي بالا باعث از بين رفتن اين آنزيم هاي مي گردد ، ودر نتيجه با اندازه گيري ميزان آنزيم ها در عسل مي توان به راحتي جوشاندن عسل را فهميد .
– ويتامين ها : معمولاً گرده داراي ويتامين هاي گروه B است .
– مقدار كمي چربي كه باقيمانده ترسبات اندكي از موم در عسل است .
– تركيبات عطري كه نوع ومقدار آن براساس گل هايي كه زنبور عسل از آن ها شهد جمع آوري مي كند متفاوت است .
– ماده هيدرو كسي متيل فيورفورال كه يكي از مشتقات قند است وبا افزايش مقدار آن در عسل مي تواند دريافت كه عسل كهنه است ويا اين كه در معرض حرارت قرار گرفته است . گاهي اوقات نيز در عسل فلزات سنگين نظير سرب وكادميوم به مقادير بسيار اندك مشاهده مي گردد وبا توجه به اين كه زنبور عسل مي تواند آلودگي زيست محيطي را دريابد وتا حد امكان از آن دوري نمايد ، يافتن مقاديري هرچند كم از اين مواد مي تواند نشانه هاي خوبي از آلودگي محيط زيست باشد . اما فلزات سنگين ديگر نظير پتاسيم ، كلسيم ، فسفر ويا منيزيم به نظر مي رسد كه در عسل هاي تيره بيشتر از عسل هاي روشن وجود دارند .